Stichting 1940-1945, opgericht in dit pand.

Stichting 1940-1945 is een Nederlandse stichting voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Op 13 oktober 1944 kwamen vertegenwoordigers van een aantal landelijke en regionale verzetsorganisaties bijeen in het pand Keizersgracht 567. Al voor de bevrijding was het verzet er van overtuigd dat het belangrijk was om voor de nabestaanden van omgekomen verzetsstrijders te zorgen. Aanvankelijk was de naam Stichting 40 - 44, want men was ervan overtuigd dat de oorlog snel voorbij zou zijn. Het zuiden van het land was immers al bevrijd. In de statuten stond:

"De Stichting heeft ten doel het verzorgen van de morele, geestelijke en materiële noden van personen of groepen van personen, die tijdens de bezetting door daad of houding tot het binnenlands verzet hebben bijgedragen, hun gezinnen of nabestaanden, indien zij na de beëindiging van de vijandelijkheden in ons land of een groot deel daarvan bijstand zullen blijken te behoeven."

Tijdens het laatste jaar van de oorlog kwam het stichtingsbestuur iedere twee weken in het geheim bijeen. Om de Duitsers te misleiden gebeurde dat iedere keer op een ander adres. Verraad leidde ertoe dat in januari 1945 een drietal bestuursleden gearresteerd werden.

Kort na de bevrijding, op 27 juni 1945, werd de Stichting 1940-1945 opnieuw opgericht. De wettelijke basis voor de Stichting was de in 1947 in werking getreden Wet buitengewoon pensioen 1940-1945 (Wbp). Verzetsmensen kregen op grond van deze wet in geval van invaliditeit recht op een pensioen. Ook weduwen en wezen konden op grond van deze wet aanspraak maken op een uitkering. De Stichting 1940-1945 was belast met de uitvoering van deze wet. Daarnaast gaf de Stichting immateriële hulp: weduwen en hun gezinnen werden bijgestaan door maatschappelijk werkers. Ook organiseerde de Stichting vakantieweken voor weduwen en andere activiteiten voor haar doelgroepen.

De website van Stichting 1940-1945